Table of Contents
Een fascinerend vlechtwerkje van niet meer dan 15 cm hoog. Het is ‘art’, dat kun je zien aan het prijskaartje dat eraan bungelt: 500 $. Maar desondanks vertelt het een verhaal. De Noord-Amerikanen gebruiken al duizenden jaren de gaven van het bos om te overleven. Om gebruiksvoorwerpen en zelfs kleding te vervaardigen - schapenvacht stoelkussen.
Ik doe er weken over om de Engelse termen te duiden, te begrijpen hoe de verschillende houtsoorten geoogst worden, hoe ze bewaard worden, en hoe ze geschikt gemaakt worden voor gebruik. Spruce roots, bittersweet vine, dogwoord, inner bark of red cedar, basswood, irisleave… Dat wordt afspreken met de boswachter, thuis in Drenthe! Tijdens de Zomervlechtschool daarna heb ik weer volop geleerd. Welke schapenrassen gebruiken wij voor het vlees en de schapenvachten?.
Een harde maar efficiënte leerschool. De eigen gewoontes gaan compleet op de schop. “Jullie Hollanders doen het zo, maar ik doe het anders”. Op de eerste dag liggen mijn hersens in de kreukels. Handen zijn onhandige dingen als je routines wilt veranderen. Op de tweede dag begint het geleerde zich te nestelen - ikea schapenvacht wassen.
Op dit moment ben ik weer met een basiscursus gestart in de Takkenschuur. Meteen de nieuwe inzichten toepassen! Dan kan het gebeuren dat het voordoen van een doodgewoon bodempje ineens weer een regelrechte uitdaging is - schapenvacht xxl vloerkleed. Cursisten kijken met enige verbazing en met verwachtingsvolle ogen als ik even tijd rek: “eh, wacht even, hoe zat het ook alweer…”.
De productie van mozesmandjes (grafmandjes voor kinderen) gaat gestaag door. Bestellen kan bij mij. Kijk eens naar de foto’s in portfolio, traditionele manden. De mandjes die je daar ziet heb ik gemaakt in opdracht van www. kinderuitvaartkistjes.eu, daar worden ze binnenkort aangeboden mét bekleding. schapenvacht voor baby. Activiteiten waar de Takkenvrouw te vinden is: 27 september 12 en 13 december 2015 De SUIKERFABRIEK GRONINGEN … 15 juni 2015 Op dit moment komt de zon op om 5.
01 uur. Drie dagen lang zal er 16 uur en 44 minuten zonlicht zijn (texelse schapenvacht handschoenen). Meer krijgen we niet. Het is het hoogtepunt van het zonnejaar. Midzomer. We hebben nog een paar donderdagavonden Takkenwerkplaats, dan gaan we de zomerpauze in. Wat ben ik trots op alles wat we gevlochten hebben in de afgelopen maanden.
Het niveau is wéér gestegen. We durven steeds meer onbekend terrein te verkennen, onbekende technieken uit te proberen. De boeken en werkbeschrijvingen helpen, maar meer nog helpt het meemaken van elkaars inspanningen en resultaten. Even meekijken? Vierkante koffertjes, met deksel; Een reusachtige bloem met 3 prachtig gewelfde kelkbladen; Verschillende rond gevlochten plantensteunen; Een halfronde steun voor een klimroos; Gevlochten schalen van grillige takken; Een megagrote houtdrager met gefitste bodem van hazelaarstaken; Stoeltjes van boomstammetjes met gevlochten rugleuning; Een witte wasmand, nog één, en nog één; Tuinlampen-op-stok; Een ovale mand waar de huispoes al tijdens het vlechten verliefd op werd; Een kunstwerk van appelhout met subtiel toegevoegd vlechtwerk; Een echte oersterke takkenbaar van hazelaar; De kreeftenmanden-vlechttechniek, toegepast in verschillende mandvormen.
Ik houd zo van de ijverige sfeer op de takkenavonden, van het doorzettingsvermogen, het speelse met elkaar wedijveren - hulzebos zadeldek schapenvacht. En iedere keer doorlopen we onherroepelijk, ieder in haar eigen tempo, de eeuwige spiraal van het creëren: verbeelden, geloven, uiten, onderzoeken, plannen, beslissen, handelen, volharden, ontvangen, waarderen, ontspannen. De neiging is vaak om ons eigen werkstuk kritisch te beoordelen, we kijken vooral naar de tekortkomingen.
En wat dacht je van het overwinnen van de angst om thuis verder te werken? Ver weg van ‘de juf’, teruggeworpen op eigen ervaring en inzicht. Hoe leerzaam en bevleugelend het kan zijn als je het toch aangaat… Activiteiten waaraan de Takkenvrouw meewerkt: 29 juli 2015, 13:00 uur tot 17:00 uur Oude ambachten, een heuse modeshow met kledij uit de oude tijd, de schaapsherder met een deel van de kudde… het is allemaal te zien tijdens de Historische dag van Dwingeloo met gezellige ambachtenmarkt 6 augustus 2015 27 september 2015 – dit jaar ook weer in Lhee11 oktober 2015We maken met alle kinderen die er aan mee willen doen een te gek takkenkunstwerk bij de nieuwe parkeerplaats achter ’t Zaand.
En daar kun jij een steentje aan bijdragen. Je krijgt een grote stok die je zelf mag versieren. De spulletjes om de stok mee te versieren vind je in het bos, maar natuurlijk hebben wij ook spullen voor je klaarliggen, zoals bijvoorbeeld stof en verf. Als de stokken klaar zijn worden ze opgehangen als was aan de waslijn.
Pension het Rustige Heuveltje in Dwingeloo biedt zoekers de gelegenheid om een midweek lang positieve ervaringen op te doen. Vijf bijzondere vrouwen leveren vanuit hun eigen expertise daaraan een bijdrage. Samen bieden zij zo een uniek pakket vol verfrissende momenten van zelfontdekking. Daar ontbreekt ook het mandenmaken niet! ‘Scheppen maakt blij.
Dat wisten ook de Hunebedbouwers (schapenvacht handschoenen heren). Duizenden jaren geleden zijn deze bewoners van Drenthe al aan het vlechten. Vlechten is nog steeds mooi om te doen. Dat ga je meemaken bij mij in de Takkenschuur. Net voorbij Dwingeloo, in het schilderachtige Lhee. We beginnen met een paar wilgentakken. Onderweg daagt de eigenwijze wilg je uit.
Kan dat in één keer? Het wordt flink aanpakken, maar als ik nou de bodems al vlecht, de inslag sorteer, de staken tel en aanpunt…, dan zou het moeten lukken in drie uur. Ik ben de dag ervoor flink met de voorbereiding zoet. schapenvacht texel. We komen bij elkaar in de schuur op het ouderlijk erf.
Leuk om dat nu ter ere aan de vervlogen tijden en aan het oude ambacht zelf te gaan proberen. Dat is het idee. We hebben wel langer dan drie uur nodig gehad. Maar dan heb je ook wat! In de loop van die ochtend raakt de schuur steeds voller: neefjes, nichtjes, broers, echtgenotes, het is een bedrijvige en gemoedelijke boel.
In de eerste januariweek plan ik een ritje naar het zuiden. De rivieren over, via grote bruggen die de natte uiterwaarden overspannen. De handelaar waar ik mijn voorraad haal heeft al heel wat hectares verse oogst binnen gehaald - imitatie schapenvacht kleed groot. Op het erf een aanhanger met, hoog opgetast, een berg gemaaide wilg vermengd met onkruid, braam en pitrus.
Wat een klus. Ik heb er diep respect voor! Maar niet alleen langs de Waal, ook op andere plekken zijn al mijn wilgenvrienden aan het oogsten. Kijk maar: Terwijl anderen op hun knieën over de koude grond schuiven zit ik binnen. Niets heerlijkers dan met een vuurtje in de kachel aan het werk in de Takkenschuur! De basiscursus is begonnen.
Wat is het verschil tussen vers en geweekt hout, hoe houd je de twijg vast, waar zet je het mes erin om hem te splijten, op welk moment ga je op je knieën…? Met zijn allen zijn we opnieuw verwonderd over de eenvoud van het ambacht. We verbazen ons over de opbeurende werking van het vlechten. Zachte schapenvachtjes voor een warm interieur.
We staan versteld van onze eigen scheppende vermogens. Zo begint er een jaar vol beloftes. Voor een bijzondere bestelling heb ik twee hele dagen gevlochten. Spierpijn en geschaafde handen, maar het resultaat stemt me gelukkig. Een glimmend witte mand, mooi van vorm, precies zoals ik hem wilde hebben. Dat laatste weet je namelijk nooit helemaal zeker als je aan het vlechten bent.
von Goethe Een bezig jaar loopt ten einde. Ik denk terug aan al het mooie mandwerk dat ik in de loop van het jaar heb gezien. Op de Zomervlechtschool in Wilhelminaoord, in Schotland bij Monique Bervoets, op de ambachtenmarkt van Werelds, Hout…Houdt het nooit op? Altijd weer die drang om nog beter worden, nieuwe technieken te leren, nieuwe vormen te proberen, ander materiaal te gebruiken.
Ik zie het ook bij anderen. Een cursist met veel talent heeft na enkele lessen bij mij een filmpje op You, Tube opgespoord, met een heldere demonstratie van een Duitse bodemkim. En zie daar: “het ziet er serieus naar uit dat ik nooit meer iets anders wil.” Dat is ware vernieuwing, de moed afstand te doen van het geleerde! Zie www.
Kosten: 10,- € pp. Dit seizoen – heb ik me voorgenomen – ga ik op zoek naar verschillende soorten wilg, een voorraad aanleggen met bossen van diverse kleuren. Dat valt echter niet mee. Er zijn wel een aantal mensen met een eigen griend, ik heb inmiddels een aantal namen. Maar op de vraag: “Verkoop je ook?” komt steevast het antwoord: “Nee, ik gebruik alles zelf”.
Navigation
Latest Posts
Hondendrol Opruimen
Buitenverlichting Paaltjes
Buitenverlichting Kabel